ALIŞILMAMIŞ (Geleneksel Olmayan) İMALAT YÖNTEMLERİ
Alışılmamış İmalat Yöntemleri olarak bilinen ve genellikle 2. Dünya savaşından sonra gelişerek uygulama alanı bulmuş imalat yöntemleri, işleme mekanizması olarak alışılmış imalat yöntemlerinden tamamen farklı özelliklere sahip, çağdaş teknolojide vazgeçilmez ve birincil derecede rol oynayan işleme yöntemleridir. Bu yöntemler işleme ilkelerinin farklı olması ve tasarım mühendisliğine sağladıkları olanaklar ile günümüz ekonomisinde çok önemli etkisi olan minyatürleşme, olağanüstü malzemeleri kullanabilme, ve esnek üretim olanakları sağlamışlardır. Günümüzde 80'e yakın alışılmamış işleme yöntemi geliştirilmiş ve bunların önemli bir çoğunluğu yaygın uygulama alanı bulmuştur.
Summary
Non-Traditional Machining Processes are mainly developed after the 2nd World War, and they have unique material removal mechanisms that are completely different from the traditional processes. They are also known as Unconventional Processes and played an important role in the development of the current state of technology. Non-traditional machining processes enabled designers to create miniature components and machines that have created the High Technology, they enabled to machine some superalloys and carry them to people's daily life, and finally they enabled production engineers to use flexible techniques to respond rapidly changing market conditions. There are currently about 80 non-traditional machining processes, majority of them have widespread industrial applications.
Giriş
Alışılmamış (Geleneksel olmayan) imalat yöntemlerini, alışılmış (geleneksel) talaş kaldırma işlemlerini kullanmayan imalat yöntemleri olarak tanımlayabiliriz. Alışılmış talaş kaldırma yöntemleri olarak tornalama, delik delme, frezeleme, taşlama vb, yöntemler anlaşılır. Alışılmış İmalat Yöntemlerinin ortak özellikleri düşünüldüğünde, bu özellikleri sağlamayan alışılmamış imalat yöntemleri daha iyi tanımlanabilir.
Alışılmış imalat yöntemlerinin yüzyılı aşan gelişim süreçlerine karşın bilinen bazı uygulama sınırlamaları ve zayıflıkları vardır. Bu yöntemlerin doğası ve malzeme işleme (talaş kaldırma) ilkelerine göre uygulamadaki bu sınırlamaları ve uygulama içindeki zayıflıkları tümüyle ortadan kaldırmak mümkün görülmemektedir. Bu durumda alışılmış yöntemler olarak adlandırılan bu yöntemlerin bilinen işleme ilkelerinin dışında, ve sınırlama ve zayıflıklarını ortadan kaldıran yeni teknolojik arayışlar Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin doğmasına ve gelişmesine neden olmuşlardır.
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin Genel Özellikleri
İmalat yöntemleri genelde Malzeme İşleme (Talaş kaldırma) ve Şekillendirme (Talaşsız imalat) olmak üzere iki grupta toplanır. Malzeme işleme yöntemleri de Alışılmış İmalat Yöntemleri ve Alışılmamış İmalat Yöntemleri olarak iki grupa ayrılır. Alışılmış yöntemler kesici uç, matkap ucu veya taşlama taşı gibi takımlar kullanarak ve malzemenin takım ile fiziksel teması sonucu talaş kaldıran yöntemlerdir. Bu yöntemler için takım ile iş parçası arasında sürekli temas ve göreceli hareket gerekmektedir. Bunun sonucu olarak önemli aşınma sorunları kaçınılmazdır. Alışılmış yöntemlerin çok uzun yıllardır süren deneyim birikimine sahip olmaları önemli bir üstünlük olarak görülmektedir.
Alışılmamış imalat yöntemleri ise özellikle ikinci dünya savaşından sonra gelişmiş ve çağdaş teknolojide yaygın uygulama alanı bulmuş yöntemlerdir. Bu yöntemler alışılmış yöntemlerden farklı olarak fiziksel temas ve göreceli hareket yerine mekanik kuvvet uygulamadan çeşitli enerji türlerini kullanarak malzeme işleyen, aşındıran veya şekillendiren yöntemlerdir. Genellikle kullanılan düşük yoğunluklu enerjiyi dar bir alanda odaklayarak ve denetleyerek işleme olayını gerçekleştirmek için uygun bir takım veya odaklayıcı düzen kullanılır. Bir malzeme işleme tekniğinin alışılmamış imalat
yöntemi olarak tanımlanabilmesi için malzeme işleme ilkelerinin farklılığı ile birlikte bu tekniğin ticari düzeyde veya en az uygulama laboratuvarı düzeyinde denenmiş ve uygulanmış olması gerekir. Salt düşünce aşamasında kalan fikirlerin bu kapsamda düşünülmemesi gerekir. Bu nedenle malzeme işleme ve şekillendirme amacına yönelik çok sayıda öneriler olmasına karşın, bağımsız bir yöntem olarak kabul edilmiş ve alışılmamış imalat yöntemi olarak tanımlanabilecek yöntem sayısı 70-80 dolaylarındadır. Bunlardan yaygın endüstriyel uygulama bulmuş 56 yöntem bu yazı içinde listelenmiştir.
Alışılmış İmalat Yöntemleri
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin teknolojik ve ekonomik gelişim nedenlerini daha iyi anlatabilmek için, önce alışılmış imalat yöntemlerinin özelliklerini incelemek gerekir.
Ortak Özellikleri: Alışılmış İmalat Yöntemlerinin bazı ortak özellikleri şunlardır:
1. Geleneksel yöntemlerde malzemeden talaş kaldırma işlemi, torna kalemi, freze bıçağı, taşlama taşı vb., kesici takımlar kullanarak yapılır. Mekanik kuvvet kullanılarak ve zorlama ile, genellikle malzeme içinde plastik deformasyon ve kayma gerilmeleri yaratarak, malzeme üzerinden talaş kaldırılır. Gerilme ile talaş kaldırma tüm geleneksel yöntemlerin ortak özelliğidir.
2. Geleneksel yöntemlerde kesici takım ile iş malzemesi arasında talaş kaldırma işlemi sırasında sürekli olarak birbiri ile fiziksel temas halinde olup, her ikisi arasında göreli olarak hareket vardır.
3. Talaş kaldırma işlemi özelliği olarak, geleneksel yöntemlerin işleme özellikleri ve sınırları, iş malzemesinin mekanik özellikleri ile sınırlıdır. Akma gerilmesi yüksek olan malzemelerin, geleneksel yöntemlerle işlenmesinde önemli sorunlar olabilir. Bu sorunların çözümü için çok pahalı ve özel takımlar gerekebilir, bazı durumlarda ise tamamen imkansızdır.
4. Takım ve iş malzemesi arasındaki göreli hareket, ya düzlemsel/doğrusal ya da daireseldir. Bu durumda elde edilen iş malzemesi yüzeyleri de, düzlem ya da silindirik olmaktadır. Böylece geleneksel yöntemler kullanılarak elde edilebilecek iş parçası şekilleri sınırlı kalmaktadır.
5. Takım ile malzeme arasındaki fiziksel temas ve kuvvet uygulanma zorunluluğu nedeni ile takım boyutlarının çok küçük olması mümkün değildir. Bu nedenle küçük boyutlu işlerin geleneksel yöntemlerle işlenmesi zor veya imkansızdır. Benzer nedenlerle çok büyük boyutlu işlerin de işlenmesi güçtür. Geleneksel yöntemler daha çok orta boyutlu işler için uygundur.
6. Geleneksel yöntemler çok uzun yıllardır kullanılmakta olduklarından, teknoloji birikimi çok yüksektir. Bu nedenle geleneksel yöntemleri kullanan tezgahlar basit ama yüksek verimlidir. Kullanıcı eğitimi de çok kolaydır.
7. Geleneksel yöntemlerin doğal sınırlamalar dışında, esneklikleri çok yüksektir. Özellikle bilgisayar teknolojisinin kullanılması ile birlikte otomasyona uygun tezgah üretimi mümkün olmuştur.
Sınırlama ve Zayıflıkları: Alışılmış imalat yöntemlerinin ortak bazı sınırlamaları ve zayıflıkları şunlardır:
1. Takım aşınması kaçınılmazdır.
2. Takım aşınmasının önceden tahmini çok zordur.
3. Takım malzemesi, iş malzemesinden daha sert ve daha yüksek nitelikli olmalıdır. Bu durum iş malzemelerinin çeşidini sınırlar.
4. Yüksek dayanımlı malzemeler için yüksek kesme kuvvetleri gerekir. Bu durum hassasiyet sorunları ile birlikte tezgah tasarımında önemli kısıtlar ve teknolojik sorunlar yaratır.
5. İşleme hızı malzeme dayanımı ile ters orantılıdır. Bu durum yeni gelişen üstün nitelikli malzemelerin kullanımını kısıtlar.
6. Kesme bölgesindeki ısınma işleme hızını etkiler ve sınırlar.
7. Talaş kaldırma sadece doğrusal ve dairesel olabilir.
8. Takım titreşimi her zaman önemli bir sorun olur.
9. Kesici takımların küçük boyutlarda üretimi mümkün değildir. Bu durum ise iş boyutlarını sınırlar.
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin Teknolojik Gereksinimi
Yukarıda belirtilen sınırlamalar ve gelişen teknolojik istemler sonucu, imalat mühendisleri daha üstün nitelikli ve yeni imalat yöntemleri aramaya başladılar. Özellikle 2. dünya savaşını izleyen yıllarda bu konuda yoğun çaba harcandı ve ilk alışılmamış imalat yöntemleri 1950-1970 yılları arasında doğdu. Özellikle elektronik ve bilgisayar teknolojisindeki gelişmeler, havacılık ve uzay endüstrisinin talepleri sonucu bugünkü konuma ulaşıldı. Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin gelişmesini sağlayan başlıca üç konu görülmektedir.
1. Metalurji mühendisliği ve malzeme bilimindeki gelişmeler sonucunda olağanüstü özelliklere sahip malzemeler üretildi. Özellikle uzay ve havacılık endüstrisinden gelen bu malzemeler, çok yüksek dayançlı olduklarından geleneksel yöntemlerle işlenemedi. Ayrıca, bu malzemeler çok pahalı oldukları için, iş boyutlarının küçültülmesi gerekti. Bu durum alışılmış imalat yöntemleri ile çözülemez sorunlar getirdi.
2. Elektronik endüstrisinde transistörün icadı ile başlayan bir dizi yeni ürünün, alışılmış imalat yöntemleri ile imalatı mümkün olmadı. Bu amaçla yeni yöntem arayışları sonunda gelişen imalat yöntemleri, o günlerde beklenenden daha iyi sonuçlar vererek elektronikte minyatürleşme sürecini başlattı. Parça boyutlarının küçülmesi ile azalan imalat giderleri sonucu, alışılmamış imalat yöntemlerinin gelişme süreci büyük bir ivme kazandı.
3. Olağanüstü özelliklere sahip yeni malzemelerin, olağanüstü küçük boyutlarda ve şekillerde imalatının mümkün olması, tasarım mühendislerine yeni ürünler geliştirilmesi konusunda geniş ufuklar açtı. Giderek artan ürün çeşitleri, yeni ürün taleplerini de arttırarak, giderek artan ve hızla parasal kaynağa dönüşebilen bir potansiyel yarattı. Böylece alışılmamış imalat yöntemleri hızla yaygınlaşma olanağı buldu.
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin Sınıflandırması
Son yıllardaki değerlendirmelere göre geleneksel olmayan yöntemlerin toplam sayısı 70-80 dolaylarındadır. Bunlardan 50-55 kadarı laboratuvar aşamasını geçmiş ve endüstride uygulama alanı bulabilmiştir. Diğerleri ise henüz laboratuvar aşamasında, çok özel koşullarda özel işler ve işlemler için kullanılmaktadır. Bunların bir kısmı hakkında teknolojik gizlilik nedeni ile yayınlanmış bilgi bulunmamaktadır.
Alışılmamış İmalat yöntemleri, literatürde, İngilizce isimlerinin baş harfleri ile anılırlar. Halen çeşitli düzeylerde uygulama bulmuş yöntemlerin listesi Çizelge 1’de verilmiştir.
Alışılmamış İmalat yöntemleri yaygın olarak malzemeyi işlemek için kullandıkları enerjiye göre sınıflandırılırlar.
Mekanik Enerji Kullanan Alışılmamış İmalat Yöntemleri: İş parçası üzerinden malzeme işlemek için mekanik enerji kullanan yöntemlerdir. Çoğunlukla aşındırıcı parçacık ve tozların hızlandırılması ile oluşan kinetik enerjinin, çarpma ile gerilme yaratması ve bu gerilmelerin malzeme işleme amacı ile kullanılması ilkesine dayanır. Ortak işleme ortamı su veya havadır. Tüm mekanik enerjili yöntemler malzemenin iletken ya da yalıtkan olmasından bağımsız olarak işleme olanağı sağlar. Bu özellik, mekanik enerjili yöntemlerinin, elektriksel işleme yöntemlerine göre önemli bir üstünlüğüdür. Mekanik enerjili yöntemlerin içinde en geniş endüstriyel uygulama alanı bulmuş yöntemler USM (UAM), AWJM, WJM, AJM yöntemleridir. Diğer yöntemler özel endüstriyel uygulamalarda kullanılmaktadır. Bu gruba giren yöntemler Çizelge 2’de verilmiştir.
Kimyasal Enerji Kullanan Alışılmamış İmalat Yöntemleri: Kimyasal enerji kullanan alışılmamış imalat yöntemlerinin ortak özelliği, kontrollu kimyasal aşınma ile hassas şekilde malzeme işlenebilmesidir. Genellikle, aşınması istenmeyen yüzeyler uygun bir koruyucu madde (maske) ile kaplanır. Açıkta kalan yüzeylere aşındırıcı kimyasal sıvı püskürtülür veya iş parçası bu sıvı içine daldırılır. İş malzemesinin sıvı ile temas süresi işleme miktarı ve/veya derinliğini belirler. İşleme hızı genellikle sıvı özelliklerine bağlı olmakla birlikte sıvı yoğunluğu tipik olarak 0.025 mm/dak doğrusal işleme hızları verecek şekilde ayarlanır. Bu grup imalat yöntemlerine giren başlıca 4 işleme yöntemi vardır:
• Kimyasal İşleme (Frezeleme) (ChM)
• Fotokimyasal İşleme (PCM)
• Kimyasal Parlatma (ELP)
• Isıl Kimyasal İşleme (TCM)
Elektro Kimyasal Enerji Kullanan Alışılmamış İmalat Yöntemleri: Bu yöntemler elektrolitik bir sıvı içinde bulunan iki iletken elektrodun farklı elektromanyetik alan özelliklerine göre aşındırılması ilkesine dayanır. Düşük gerilim (6, 12-24 V) ve yüksek akım (1000, 3000, ve daha yüksek A) koşulları uygulanır. Yöntemin çok değişik endüstriyel uygulamaları vardır.
Isı Enerjisi Kullanan Alışılmamış İmalat Yöntemleri: İş parçasından malzeme kaldırmak (işleme) için yoğunlaştırılmış ısıl enerji kullanan yöntemlerdir. Isıl enerji kaynağı olarak elektrik boşalımı, elektron ışını (hüzmesi) ve lazer ışını gibi çeşitli yöntemler kullanılır. Bütün yöntemlerde malzeme yüzeyinde oluşan odak noktasında ulaşılan sıcaklıklar, bilinen bütün malzemelerin erime ve buharlaşma sıcaklıklarının çok üzerindedir. Bu nedenle ısıl enerji kullanan yöntemlerle bilinen bütün malzemeleri işlemek mümkündür. Bu gruba giren yöntemler, işleme mekanizması bakımından diğer gruplara göre daha fazla çeşitlilik gösterirler. Grup içinde özellikle Elektro-Erozyon (EDM) ve Lazer ile İşleme (LBM) çağdaş teknolojide çok önemli bir yer almıştır. Diğer yöntemlerin de (EBM, PAM) endüstriyel uygulamaları çok fazladır.
Bir başka sınıflandırma yöntemi de, yöntemin uygulandığı tezgah yapısına göre olabilir.
Şekilli üç boyutlu elektrot kullanarak işleme yapan yöntemler: USM, ECD, ECM, PECM, ECP, EDM.
Tel/boru elektrot kullanarak malzeme kesen yöntemler: STEM, WECM, WECDM, ECS, WEDM, ECT.
Nozul vb., takımlar kullanarak göreceli olarak uzaktan işleme yapan yöntemler: AJM, HDM, WJM, AWJM, AWJM, PPM, EEM, MAP, EBM, LBM, PBM, LBT.
Bir ortam içinde zamana bağlı olarak işleme yapan yöntemler: AFM, ES, CHM, TCM, PCM, LCP.
Alışılmış yöntemlerin takımlarına benzer takımlar kullanan yöntemler: LSG, TAM, TFM, RUSM, ECD, ECG, ECDG, ECH, ECP, ECS, EDS, REDM.
Yukarıda verilen bütün sınıflandırma ölçütleri çok kesin olmamakla birlikte, yöntemler hakkında genel bir fikir verebilmektedir. Güncel endüstriyel ve teknolojik durumu ve yakın gelecekteki gelişme potansiyeli göz önüne alındığında, EDM ve LBM en önemli iki işleme yöntemi gibi görünmektedir. Ayrıca WEDM, PCM, AJM, WJM kendi uygulama alanlarında çok önemli ve vazgeçilmez yöntemlerdir. Temel ilkeler göz önüne alındığında ise gelecek yıllarda giderek önem kazanma potansiyeli olan yöntemler ise ECM ve diğer elektro kimyasal enerji kullanan yöntemlerdir. PPM ve benzer bazı yöntemler ise tümüyle firma tekelinde görülmektedir. AFM benzeri yöntemler ise özel uygulamalarda çok başarılı olmuşlar ancak bu uygulamalar ile sınırlı kalmışlardır.
Geleneksel olmayan işleme yöntemlerini, endüstriyel uygulamalarının yaygınlığına göre de sınıflandırmak mümkündür.
Endüstride çok yaygın olarak kullanılan ve tezgah birimleri standart ürün olarak üretilen yöntemler: AJM, WJM, USM, ECG, ECM, CHM, PCM, EDM, WEDM, LBM, EBM, PAM.
Önceki gruba göre daha az kullanılan yöntemler: TAM, HDM, AWJM, RUSM, ECD, ECG, ECDG, ECH, ECP, ECS, ECT, ES, STEM, EBM, EDG, LBT.
Endüstride özel işler için kullanılan yöntemler (genellikle firma tekelindedir): PPM, EEM, LSG, TFM, AFM, ELP, TCM, EDS.
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin Üstünlükleri
Bütün alışılmamış imalat yöntemlerinin kendi malzeme işleme mekanizmalarına ve teknolojik gelişmişliklerine göre çeşitli düzeylerde üstünlükleri ve sınırlamaları bulunmaktadır. Alışılmamış imalat yöntemleri bütün bir grup olarak ele alındığında, bu yöntemlerin ortak özellikleri belirginleşmekte ve buna bağlı olarak alışılmamış imalat yöntemlerinin üstünlük ve sınırlamaları belirlenebilmektedir. Bu kapsamda belirlenen alışılmamış imalat yöntemlerinin alışılmış yöntemlere göre genel düzeyde belirlenmiş üstünlükleri şunlardır:
Malzeme İşlenebilirliği: Metalurji mühendisliğinde son yıllarda yaşanan gelişmeler sonunda alışılmış mühendislik malzemelerinden çok daha iyi özelliklere sahip yeni malzemeler geliştirilmiş ve tasarım ve imalat mühendislerinin kullanımına sunulmuştur. Bu gelişmeler özellikle elektronik ve havacılık endüstrisinde yaşanmış ve teşvik edilmiştir. Geliştirilen yeni malzemeler alışılmış malzemelere göre genellikle daha sert ve daha yüksek dayanç özellikleri taşımaktadır. Bu malzemelere örnek olarak
seramik ve seramik tabanlı takım malzemeleri, lif destekli kompozit malzemeler, karbidler, titanyum vb. malzemeler verilebilir. Yeni malzemelerin alışılmış takımlarla işlenmesinde karşılaşılan zorluklar imalat mühendislerini yeni imalat yöntemleri aramaya ve geliştirmeye yönlendirmiştir. Yeni imalat yöntemlerinin yeni malzemelerin sertlik, dayanım ve diğer mekanik özelliklerinden etkilenmemesi için işleme mekanizmasında ısıl enerji, elektrik enerjisi veya atomik boyutta mekanizmaların kullanılması sağlanmış ve böylece yeni malzemelerin işlenebilmesi başarılmış ve kullanımı yaygınlaşmıştır.
İş Parçası Şekli: Alışılmış imalat yöntemleri kesici takımlara verilen hareketlerin sınırlı olması nedeni ile birkaç ayrıcalık dışında düz yüzey veya silindirik yüzeylerle sınırlıdır. Buna örnek olarak, dairesel deliklerin alışılmamış yöntemlerle delinmesi veya açılması çok kolay olmasına karşın, dairesel olmayan (Örneği kare delik) delinmesi çok zordur. Bu sınırlama birçok durumda tasarım değişikleri ile çözülmeye çalışılsa da her zaman için önemli bir sınırlama olmaktadır. Buna karşın dairesel olmayan deliklerin alışılmamış imalat yöntemleri ile delinmesi veya açılması dairesel delikler kadar kolay ve basit bir işlemdir. Benzer şekilde alışılmış yöntemlerle ulaşılamayan alanların işlenmesi, çok küçük boyutlu hacimlerin işlenmesi, çok küçük boyutlu deliklerin delinmesi alışılmamış imalat yöntemleri için kolay ve basit uygulamalar olmaktadır.
Otomatik Veri Aktarımı: Alışılmış yöntemler temel olarak mekanik kuvvet uygulaması ilkesine dayandığı için, kesme, tezgah ve takım kuvvetlerinin çağdaş NC, CNC, CAD/CAM veya CIM gibi çağdaş denetim sistemlerine veri ve bilgi aktarılmasında zorluklar bulunmaktadır. Anılan denetim sistemlerinin imalat mühendisliğinde çok önemli olumlu katkılar yaptığı ve imalat giderlerini azalttığı bilindiğinden bu yöntemlerin uygulamasının yaygınlaşması istenmektedir. Alışılmamış imalat yöntemleri işleme mekanizmalarının gereği veri aktarımına uygun özellikler taşımaktadır. Bu nedenle de çağdaş denetim teknolojilerine kolay uyum sağlanabilmiştir. Hemen bütün alışılmamış imalat yöntemleri gelişme aşamalarında bu yöntemleri uygulamış ve bu yöntemlerin sağladığı üstünlükleri kullanmışlardır.
Hassasiyet İstemleri: Tasarım mühendisliği ve müşteri istemlerinin eğilimi giderek daha hassas malzeme işleme mekanizmaları gerektirmektedir. Bu eğilimin önümüzdeki yıllardaki beklentisi alışılmış talaş kaldırma boyutlarının çok altında, atomik parçacıklar düzeyinde işleme olanağının sağlanmasıdır. Nanoteknoloji olarak bilinen bu boyutlarda alışılmış yöntemlerin ve hatta bazı alışılmamış yöntemlerin de kullanılma olanağı kalmamakta, bu yöntemlerin yerini atom düzeyinde parçacıkların yer değiştirmesine dayalı işleme yöntemleri almaktadır. Bu olağanüstü durum gerek yeni tasarımlarda ve gerekse ürün bazında müşteri beklentilerinde devrim yaratacak bir niteliktedir. Bazı alışılmamış yöntemlerin ise malzemeleri ince yüzey tabakalarında işleme olanağı vermesi sonucu yine alışılmış yöntemlere göre karşılaştırma yapılamayacak düzeyde hassas işleme olanağı sağlamaktadır. Sağlanan bu hassas işleme olanaklarının doğal sonucu olarak giderek ürün nitelikleri ve buna bağlı performansları değişmiş ve gelişmiştir.
Minyatürleşme: Son yıllarda gözlenen bir başka eğilim ise giderek iş parçası boyutlarının küçülmesidir. Bunun sonucu olarak daha az malzeme kullanılmakta ve daha hızlı işleme sağlanmaktadır. Bu durumda imalat maliyetleri azaltıldığı gibi çok daha iyi nitelikli fakat pahalı malzeme kullanma olanağı doğmaktadır. Ayrıca gelişen mikromakineler ile daha önce olanaksız olarak kabul edilen yeni uygulama alanları ve teknolojiler yaratılmıştır. Gelişen duyucu (sensör) teknolojisi ile bu eğilim daha da kuvvetlenmiştir. Bugün çok küçük boyutlu sensörlerin ve motorların mekatronik kavramlar çerçevesinde entegrasyonu ile daha önceleri yapımı olanaksız kabul edilen birçok ürün geliştirilmiş ve kullanılmaktadır.
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin Kullanım Ölçütleri
Alışılmamış İmalat Yöntemleri, alışılmış yöntemlere göre daha pahalı ve kullanımı özel uzmanlık isteyen yöntemlerdir. Bu nedenle alışılmamış imalat yöntemlerinin kullanımına karar verilebilmesi için aşağıdaki ölçütlerden en az birinin sağlanması gerekir.
Alışılmamış İmalat Yöntemleri Kullanım Ölçütleri;
?????? Sert, yüksek dayanç veya kırılganlık gibi mekanik özellikler,
?????? Karmaşık geometri, küçük boyut ve yüksek hassasiyet,
?????? Olağan işparçalarına göre çok küçük boyutlar.
Bu ölçütlerin özet teknolojik özellikleri aşağıda verilmiştir:
Alışılmamış İmalat Yöntemleri için tercih edilen Malzeme Özellikleri;
• Alaşım olarak veya ısıl işlem sonrası yüksek yüzey sertlik değerleri,
• Yüksek çekme, kayma vb. dayanım değerlerine sahip alaşımlar,
• Seramik, Cam, yarıiletkenler gibi aşırı kırılgan malzemeler,
Alışılmamış İmalat Yöntemleri için tercih edilen İş parçası şekilleri;
• Düzlem ve silindir dışındaki geometriler,
• Üç boyutlu şekiller,
• Dairesel olmayan delikler,
• Ucu açık olmayan delikler ve oyma işlemleri,
• Dar kanallar, küçük çaplı delikler,
• Derin delikler (Derinlik/Çap oramı yüksek), Dar kanallar (Derinlik/Genişlik oranı yüksek),
• İnce saç malzemeden yapılması gereken işler,
Alışılmamış İmalat Yöntemleri için tercih edilen İş parçası Özellikleri;
• Birkaç μm dolaylarında boyutlarda delik delme, kanal açma vb. İşlemler,
• μm altındaki boyutlarda işleme olanağı,
• Çok düşük kesme aralığı ile saç ve levha kesme,
• Geniş yüzeylerde μm mertebesinde yüzey işleme, μm altındaki boyutlarda son işlemler ve parlatma işlemleri.
Alışılmamış İmalat Yöntemleri Endüstriyel Kullanım Alanları
Alışılmamış İmalat Yöntemlerinin endüstriyel kullanım alanlarından çeşitli örnekler Çizelge 3’de verilmiştir.
Sonuç
Alışılmamış İmalat Yöntemleri, çağdaş imalat mühendisliği uygulamasında vazgeçilmez yöntemler olarak yerleşmiş, giderek gelişmekte ve yaygınlaşmaktadır. Çağdaş teknolojide, tipik bir örnek olarak, elektroerozyon (EDM) olmadan bir takım ve kalıpçılık endüstrisi düşünülemez. Türkiye’de çok yaygın olmasa da, diğer yöntemlerin de vazgeçilmez olduğu çok değişik uygulama alanları vardır.
